https://www.ninkilim.com/articles/gaza_airdrops_just_a_smokescreen/nl.html
Sinds 3 maart 2025 heeft Israël een totale belegering opgelegd aan de Gaza-strook, waar 2,3 miljoen mensen wonen, waarvan de meesten kinderen zijn. Minister van Financiën Bezalel Smotrich verklaarde: “Geen enkele korrel tarwe zal Gaza binnenkomen.” Die verklaring werd een genocidaal beleid. In de daaropvolgende maanden stortte het gebied in een Fase 5-hongersnood, het meest catastrofale niveau volgens de Integrated Food Security Phase Classification (IPC).
Tegen juli 2025 hadden de ziekenhuizen in Gaza geen verdovingsmiddelen en voedsel meer, vielen artsen flauw van honger tijdens operaties, en waren tientallen kinderen al gestorven aan ondervoeding. “We genezen anderen terwijl we zelf genezing nodig hebben,” schreef Dr. Fadi Bora, een chirurg uit Gaza, na een dienst van 12 uur op een lege maag. Dit is geen verstoring door oorlog - het is opzettelijke uithongering, als wapen ingezet als beleid.
Als bezetter is Israël wettelijk verplicht volgens Artikel 55 van de Vierde Conventie van Genève om de levering van voedsel en medische benodigdheden te waarborgen. In plaats daarvan heeft het alle hulp die Gaza binnenkomt geblokkeerd, gebombardeerd en gecontroleerd.
Volgens het gewoonterechtelijk internationaal humanitair recht is het uithongeren van burgers als oorlogsmethode een oorlogsmisdaad (Statuut van Rome, Artikel 8(2)(b)(xxv)). Het is ook een ernstige schending van Gemeenschappelijk Artikel 3 van de Conventies van Genève, dat “geweld tegen leven en persoon” verbiedt, inclusief handelingen die de dood veroorzaken door ontbering.
Israël handelt ook in strijd met de voorlopige maatregelen van het Internationaal Gerechtshof (ICJ) in januari en maart 2024, die vereisten dat het humanitaire hulp moest toestaan en daden moest voorkomen die bijdragen aan genocide. Deze maatregelen zijn bindend. Israël heeft ze openlijk genegeerd.
Naast de verplichtingen van Israël zijn alle VN-lidstaten gebonden aan de Genocideconventie, die de preventie van genocide vereist - niet alleen de bestraffing achteraf. Het vonnis van het ICJ in 2007 in Bosnië tegen Servië bevestigde deze plicht: staten kunnen aansprakelijk worden gesteld als ze niet handelen terwijl ze daartoe in staat waren.
Het kader van de Verantwoordelijkheid om te Beschermen (R2P) versterkt dit: wanneer een staat niet bereid of in staat is om zijn bevolking te beschermen - of erger nog, de dader is - moet de internationale gemeenschap handelen. In Gaza heeft de wereld niet gehandeld. Ze heeft het mogelijk gemaakt.
Het is belangrijk om een veelvoorkomende misvatting te corrigeren: tussen maart en juli 2025 vonden geen luchttransporten plaats. Tijdens de cruciale eerste maanden van de belegering door Israël - toen de hongersnood snel verslechterde - weigerde Israël enige luchttransporten toe te staan, en de meeste landen voldeden hieraan.
Pas op 27 juli 2025, onder enorme internationale druk en nadat beelden van uitgemergelde kinderen en ingestorte ziekenhuizen onmiskenbaar waren geworden, werden de luchttransporten hervat. Dit betekent dat de eerste 144 dagen van de belegering verliepen zonder enige luchtdropping van hulp.
Beschikbare gegevens wijzen op het volgende:
| Datum | Betrokken Landen | Hoeveelheid Hulp | Type Vliegtuig (indien bekend) |
|---|---|---|---|
| 27 juli 2025 | Jordanië, VAE | 25 ton | Niet gespecificeerd |
| 31 juli 2025 | Waarschijnlijk Jordanië, VAE | 43 hulppakketten | Niet gespecificeerd |
| 1 augustus 2025 | Spanje, Frankrijk, Duitsland, Egypte, Jordanië, VAE, Israël | 126 pakketten (~57 ton) | Mix: C-130’s en A400M’s bevestigd |
Deze leveringen - hoewel ze meerdere landen en moderne vliegtuigen betrekken - blijven schromelijk ontoereikend. De VN schat dat 2.000–3.000 ton per dag nodig is om aan de minimale humanitaire normen in Gaza te voldoen. De 57 ton die op 1 augustus werd geleverd vertegenwoordigt minder dan 3% van die behoefte.
| Operatie | Vluchten/Dag | Ton/Dag | Totale Duur | Gebruikte Vliegtuigen |
|---|---|---|---|---|
| Berlijnse Luchtbrug (1948–49) | ~541 | ~4.978 | 15 maanden | C-47 (3,5 ton), C-54 (10 ton), Avro York |
| Gaza Luchttransporten (2025) | ~2–4 (sinds 27 juli alleen) | 22–57 (piek) | 1 week (lopend) | C-130’s, A400M’s (laadvermogen tot 37 ton) |
Ondanks moderne vliegtuigen en superieure logistiek, blijven de luchttransporten naar Gaza symbolische gebaren, geen strategische interventies. De Berlijnse Luchtbrug ondersteunde 2,2 miljoen mensen meer dan een jaar met oudere, kleinere vliegtuigen in een naoorlogse omgeving. De bevolking van Gaza is vrijwel identiek, maar de internationale respons is orden van grootte kleiner, ondanks veel grotere capaciteiten.
Het contrast is vernietigend. In Berlijn trotseerde de wereld een supermacht om een stad te redden. In Gaza geeft de wereld toe aan een regionale macht tot het punt van medeplichtigheid.
De luchttransporten van vandaag dienen niet als echte oplossingen, maar als PR-instrumenten - een manier voor westerse regeringen om binnenlandse verontwaardiging te kalmeren zonder de belegering van Israël rechtstreeks aan te pakken. Ze zijn een rookgordijn, geen strategie.
De juridische afrekening zal komen. Wanneer het Internationaal Strafhof (ICC) en het Internationaal Gerechtshof (ICJ) de hongersnood in Gaza beoordelen, zullen ze vragen:
“Is er genoeg gedaan, en had er meer eerder gedaan kunnen worden?”
Het antwoord zal zijn:
Te weinig. Te laat. En opzettelijk zo.
Dit oordeel zal niet alleen Israël veroordelen. Het zal de regeringen die deze gruwel mogelijk maakten impliceren:
In 1948 organiseerde de wereld de grootste humanitaire luchtbrug in de geschiedenis. In 2025 liet het een hele bevolking verhongeren, en bood het symbolische luchttransporten pas aan nadat uitgemergelde kinderen de schermen en tijdlijnen vulden.
De afrekening zal komen - in rechtbanken, in archieven, en in het oordeel van toekomstige generaties.